Dla mnie był to najważniejszy kon­cert tegorocznej edy­cji. Spraw­iał, że wszys­tko inne w pro­gramie fes­ti­walu było tylko miłym dodatkiem.

Kutiman Orchestra

Gdy dotarłem na miejsce kilka­naś­cie min­ut przed kon­certem, potknąłem się o ścianę fotografów i oper­a­torów wideo. Pier­wsza myśl? „Dzisi­aj tu raczej nie pofocę”. Z jed­nej strony radość, bo będę mógł się pobaw­ić, z drugiej smuteczek — bo miałem nadzieję wró­cić z kilko­ma fajny­mi kadrami.

Szczęśli­wie Kuti­man dość szy­bko postanow­ił poder­wać ludzi z ławek i wyciągnąć ich pod scenę (choć w tym przy­pad­ku chy­ba powinienem napisać „pod ołtarz”).
Dzię­ki temu nie tylko miałem okazję przeży­wać kon­cert w pier­wszym rzędzie, ale też mieć total­ną dowol­ność w szuka­niu odpowied­nich kadrów. Stało się to ku wielkiemu obrusze­niu oper­a­torów, którzy ter­az w dolne częś­ci obrazu zasłonięte mieli głowa­mi i wymachu­ją­cy­mi rękoma.

Na szczęś­cie nikt się tym jakoś szczegól­nie nie przejmował.

Obejrzyj sobie

Tak samo jak w przy­pad­ku Alte Zachen (i kilku innych sztuk z tegorocznej edy­cji) — możesz zobaczyć zapis wideo z tego koncertu.

Wystar­czy, że zajrzysz na stronę AJCtv i w odt­warza­czu wybierzesz Kuti­man Orches­tra. Smacznego!