“Thinking too much, doing too little. A zawsze chodziło przecież tylko o to, by pisać”. Tymi słowami 24 lipca 2012 zakończyłem krótki wstępniak, który zapoczątkował istnienie marki My Name Is Aks. Pozwólcie, że podzielę się dziś z Wami kilkoma przemyśleniami. I rozdam kilka koszulek.
Regularny prysznic. Wizyty u fryzjera. Pachnące, uprasowane ciuchy. Pielęgnowany zarost. Półka z kosmetykami z asortymentem nieco liczniejszym niż pojedynczy dezodorant. To absolutne podstawy codziennej higieny.
A kiedy ostatni raz zadbałeś o swoją przestrzeń wirtualną?
Zadałem sobie to pytanie całkiem niedawno. I okazało się, że jestem strasznym brudasem.
To miał być kolejny post, w którym narzekam, że publikuję codziennie kontent na jednym z czterech blogów. Że do tej pory powstało ponad 220 tekstów. I że zostało niecałe 150 dni. I że jest mi z tego powodu ciężko.
Ale dziś będzie zupełnie inaczej.
Bo zainspirował mnie do tego pewien bloger. Który wymiękł.
Dzisiejszy tekst miał nieść radosną nowinę. Miałem Wam obwieścić, że uruchomiłem, a w zasadzie — zreaktywowałem czwartego bloga.
Zamiast tego pozwólcie, że opowiem Wam pewną historię.
Od prawie trzech lat jestem członkiem zespołu, który rozwija narzędzie do email marketingu. Usługę, przy użyciu której nasi klienci mogą zarządzać swoimi bazami subskrybentów, tworzyć i wysyłać kampanie mailingowe oraz monitorować skuteczność swoich działań przy użyciu narzędzi analitycznych.
Okazuje się, że szewc bez butów chodzi. I pora to zmienić. Startuję z newsletterem!
Dzisiaj mija pół roku od czasu, gdy postanowiłem publikować jeden post dziennie.
I przyznam szczerze, że trochę ciągnie mnie to w dół…
Trzy lata temu przywitałem się z Państwem pierwszym postem. Rok później opisałem punkt, w którym się znajduję. Rok temu… zapomniałem o rocznicy.
A dziś? Dokonuję rewizji, podsumowuję i… witam Cię w elitarnym gronie.
Jakiś czas temu popełniłem tekst, w którym przyznałem: jestem blogerem. Im dłużej piszę pod własnym szyldem, tym bardziej zastanawiam się, czy tak na prawdę nim jestem.