Ciekaw jestem, jak Wam siądą dzisiejsze sztosy.
Pierwszy numer — bo Kevin Abstract mnie mocno intryguje. “Shots fired” na pozycji drugiej, bo Hezekiah nigdy dość. Trzecia “Biel”, bo długo czekałem na ten numer i w końcu już jest. Czwarty Kickass, bo to świetny numer na bicie od Killing Skills. Piąty Snowid, bo cieszy mnie ich ostatnia aktywność. “Tam Cię zje robal” to drugi klip od nich w ciągu dwóch tygodni. Szanuję.
Szesnasty poniedziałek z rzędu witam się z Państwem w nowym tygodniu, dostarczając nową porcję ciekawostek.
Otwieram największym odkryciem ostatnich dni / tygodni / miesięcy. Otóż okazało się, że mój ulubiony Idris Elba (fenomenalny detektyw Luther!) jest również didżejem i producenten, A otwierający dzisiaj Murdah loves John nawiązuje do postaci brytyjskiego policjanta.
Numer dwa to Kroki, czyli nowym projektem Szatta. Następny w kolejce jest świeżutki remiks 20syla (nie znasz? C2C & Hocus Pocus, HELLOOOO!). Dalej — świeżutki Blackwell z fenomenalną Nicole Jackson. I kończymy tanecznym Keys N Krates z Katy B, które najzwyczajniej w świecie przegapiłem pół roku temu.
No to cześć.
Poniedziałkowe uszanowanko. Mocno nowocześnie, choć jest i akcent rapowy.
A skoro już ściągnąłem Cię tu podstępem, to rzuć okiem na opublikowane wczoraj subiektywne podsumowanie tego, co działo się w polskiej muzyce w 2015. To efekt kilku nieprzespanych nocy, więc daj znać jak wyszło, okej?
Ale najpierw — sprawdź dzisiejsze Sztosy.
Ze złych informacji — wciąż nie udało mi się przebrnąć przez polskie podsumowanie ostatnich dwunastu miesięcy w muzyce. Walczę. I pewnie do końca miesiąca uda mi się zamknąć temat 2015 raz na zawsze.
Z dobrych niusów — nieprzerwanie, czternasty tydzień z rzędu — umilam Wam poniedziałek sztosami. Dziś zwracam szczególną uwagę na JUTRØ, który jak się okazało tworzy mój kolega ze studiów. Oraz na Rosalie, która jest dla mnie odkryciem ostatnich dni. Poza tym nowy Flume, po raz kolejny Anderson.Paak i remiks Jungle.
Dajcie znać jak mi poszło w tym tygodniu.
Forma mi ostatnio nie dopisuje, więc i sztosy chaotyczne.
Tak czy inaczej — kolejny odcinek serii, której kolejne odcinki konsekwentnie pojawiają się tu co poniedziałek nieprzerwanie od trzynastu tygodni. Smacznego,
Nowy krok w nowy rok. Ze sztosem na ustach.
Witam się z Państwem pierwszym odcinkiem w roku 2016 i bez zbędnego gadania zapraszam dalej. Proszę, proszę — nie krępować się.
Przypominam algorytm: pierwszym klikiem lajkujemy, drugim uruchamiamy muzykę. Et voila!
Dzisiaj miało być tanecznie. Ale okazało się, że przegapiłem nowy singiel Charlesa Bradley’a. Utwór, który zapowiada nową płytę. Album, który ma pojawić się w kwietniu 2k16. Więc wiecie — nie mogło go tu zabraknąć. Więc jest — na otwarcie.
Ale mam nadzieję, że tanecznie też trochę jednak jest. Bo na zamknięcie z kolei nowe London Elektricity. A pomiędzy też coś tam ciekawego powinno się wydarzyć.
Odcinek jedenasty przynosi także pewną zmianę. Chcieliście, to macie. Zamiast pięciu osobnych jutubów, od dziś znajdować tu będziecie jeden odtwarzacz. Dzięki temu w każdy kolejny poniedziałek wystarczy zrobić tu dwa kliknięcia.
PIERWSZY W LAJKA. A drugi w odpalenie playlisty. I można sobie iść i czytać fejsbuki, w tle słuchając sztosów. O.
Aha, mówiłem już o kliknięciu lajka? No to cześć.
Dziesięć tygodni z rzędu staram się Wam umilać poweekendowy powrót do rzeczywistości.
Okazuje się, że nawet są i tacy, którzy swój pracowy tydzień zaczynają Sztosami, a kończą Piąteczką. I ja to szanuję!
Poniedziałkowe sztosy stały się tutejszą tradycją niczym piąteczkowe piąteczki.
Dzisiaj zaczynam Lilu, która w końcu wydała długo wyczekiwany nowy album. Choć tutejszy numer — również na tej płycie obecny — pochodzi z 2013.
A poza tym trochę elektroniki i popu. A co mi tam. Smacznego.
Takiego gatunkowego misz-maszu jeszcze chyba w tej serii nie było.
Od jazzowo — soulowy singiel Jamesa Huntera Sześć i Skyzoo z równie jazzowo — soulowym refrenem, przez powrót Craiga Davida, gościnny udział Woodkida, po dość dziwie połamanego Marka Johnsona.
Smacznego.
Gdybym patrzył na teksty przez pryzmat lajków, to mógłbym się zastanawiać czy ten cykl ma w ogóle sens. Bo wyjątkowych liczb to on nie wykręca.
Na szczęście mam to jednak w nosie. A z różnych rozmów wynika, że zagląda Was tu całkiem sporo. Więc dziś kolejna dawka utworów, które w ostatnim czasie zagościły w moich słuchawkach częściej niż raz. Smacznego.
Z dzisiejszej selekcji jestem na prawdę zadowolony.
Może nie wszystkie utwory są “pierwszej świeżości”, ale dla mnie to odkrycia ostatnich dni. I wszystkie wgniotły mnie w fotel. Niech i tak się stanie z Wami.
Smacznego.
Niby niepozornie, niby nieregularnie… A tu wjeżdża piąty odcinek. Kolejna porcja utworów, których zadaniem jest milsze wejście w rozpoczynający się tydzień.
Smacznego.
No to cześć.
Pięć jutubów, choć sześć numerów. Bo split Pelsona i Eldoki. Ten drugi bardziej niż pierwszy, choć obrazek piękny w całości ze względu na ujęcia Nowego Jorku.
Vince Staples z fenomenalnym klipem. Fall Out Boy w remiksie z Black Thoughtem. Busdriver na świetnie połamanym soulujacym bicie. Oraz Yela z nowym numerem o długim dystansie.
Trzecie zestawienie muzycznych sztosów.
Dziś w 3/5 obsadzona polskim rapem. Największym odkryciem (wiem — mocno spóźnionym) jest Arik. Polecam posłuchać innych rzeczy od tego kota. Jest moc.
A 10 listopada w krakowskiej Poli będzie można zobaczyć na żywo Illa J!
Nadal nie wiem czy ten cykl będzie regularny. Ale pomysł, by pojawiał się w poniedziałki zaczyna mi się podobać coraz bardziej.
Potraktujcie ten poniedziałkoumilacz jako dawkę energii na rozpęd kolejnego tygodnia. O.
Część z Was podobno zagląda tu głównie — lub wyłącznie — dla muzyki.
Zatem, Wy którzy jesteście tymi właśnie, macie nowy “cykl”. Standardowo — bez żadnej konkretnej obietnicy regularności. Tym razem — bez komentarza.
Ot, po prostu — ostatnio znalezione dźwięki. Najnowsze i te starsze. To, co aktualnie odtwarzam częściej niż trzy razy. Bardzo subiektywnie i bez żadnego konkretnego uzasadnienia.
A żeby trzymać się pewnej konwencji — wnętrze każdego posta składać się będzie z utworów pięciu.
Smacznego.